25.04.2013, saat 14:13. Kiçik akt zalının qapısından içəri balaca boylu,
təxmini 45 kilo, üzü tüklü, eynində çox sadə və heç də
təzə olmayan geyimli biri girdi. Üzündə həyatda çox şeylər
gördüyünü, çox əzablar çəkdiyini, açıq şəkildə görmək
olurdu, gözlərində qəribə bir kədər var idi. Dərin baxırdı.
Hə özüdə çox dərin.İlk dəfə onu görənlər təəccübünü
gizlədə bilmədi. Budurmu yazar? O niyə belə geyinib? deyənlərdə
az olmadı.O danışmağa başladıqda isə...Danışdıqda hər gün
baxıbda görə bilmədiklərimizi, yada görmək istəmədiklərimizi
bizə açıq şəkildə göstərdi, artıq əynindəki o köhnə
paltarları gözümdə daha da qiymətli bir şeyə çevrilirdi.
Geyimə görə insana qiymət verməmək lazım olduğunu bir daha
bizə göstərmiş oldu... Çox sadə və axıcı bir dili var, hər
kəsin başa düşəcəyi dildə danışırdı. Kitab cümlələri
qurmur,özünü olduqca sadə aparır, insanda elə bir təəssürat
yaradırdı ki sanki neçə ildi bu insanı tanıyırsan. Ruhumu
qidalandırdı, nəfsimizin bizə nələr eletdirdiyini bir daha
göstərdi. Hər kəliməsi bir başqa yönə aparıdı məni.
Cəmiyyətin insanlıqdan çıxdığını, insanların dini, sevgini,
qarşılıqlı hörməti, səbri unutduqlarını söylədi. Haqlı
deyilmiydi? Çox halıydı.
Bülənt Akyürek 1969-cu ildə Elazığda dünyaya gəlib.Ankarada yaşayır. Çörək pulu qazanmaq üçün çox fərqli işlərdə işləmişdir. Hətta butulka belə yığmışdır. Çox gənc yaşlarında sümük əriməsindən ayaqlarını itirmişdir. Və həyatını protezlə yaşamağa məcbur olmuşdur.Cəsur, acıqsözlü,səmimiliyi ilə insanı özünə heyran buraxan biridir.20 minə yaxın kitab oxumuşdur.17 yaşında ilk romanını yazdı. Yazdığı hər romanla böyük səs küyə səbəb oldu. Roman qaydalarına qarşı olduğu deyildi. Çox fərqli bir üslubu var. Qələmə çox sərtdir. Həyatını 35 ilini ateist olaraq yaşadı. Sonra üç gecə üst-üstə gördüyü yuxu ilə həyatı dəyişdi və islamı qəbul etdi. Yazdığı kitablara Kadınlar üzərinə Ahmet abinin gözündən kaçanlar, Yılqın Türklər, İçinizdəki öküzə oha deyin, İtin biri, Cinnetim cennetimdir, Tanrı ağladı, Öylen namazına nasıl kalkılır, Çöldəki Penguen, Boş laflar antolijisi və s. kimi kitabları vardır. Türkiyədə kitabları ən çox satan yazıçılardan biridir. Bülent Akyürək həmişə şəxsi inkişaf yönümlü kitabalara qarşı çıxmışdır. Xarici dillərdən tərcümə olunub bizə oxumaq üçün verilən kitabların ,bizim mədəniyyətimizə, insanlığımıza uyğun olmadığını, insanları dinindən uzaqlaşdırdığını deyir. Birinci ol, uğur qazan, sənin başqalarından nəyin əksikdir, yüksəyə qalx, işdə liderlik sənin olsun deyilərək insana onda nələrinsə əksik olduğu deyildi. O əksiklikləri tamamlamağa çalışansa artıq cəmiyyətdə insan kimi deyildə ac heyvan kimi yetişdirildi.Özündə həmişə nəyinsə əksik olduğun düşünən, daima o əksiklikləri tamamlamağa çalışan, heç vaxt gözü doymayan, nəfsinin qarşını ala bilməyən bir ovçu...Bülent Akyürek Qərbin bu cür kitablarına qarşı çıxır və onları parçalayacağını deyir. Qərbin bu zəhərinə panzəhər düzəltməklə məşğulam deyir. Yazılarını oxusaz bu insanın heç nədən qorxusu yoxdur deyərsiniz. Özünün dediyi kimi yazarkən və danışarkən qorxunun nə olduğunu unuduram. Məncə onu insanlar sevdirən ən böyük cəhətdə qorxmazlığı, açıq sözlülüyüdür.
İki
saat necə gəlib getdiyindən xəbərim belə olmadı. Mənə elə
gəlirdiki sanki indicə başlamışdıq söhbətə. Ama hər şeyin
sonu olduğu kimi buda bitdi. Birdə o insanı nə vaxt görəcəyəm
onu bilmirəm ama onu yenidən görməyi və daha söhbət etməyi
çox istəyərəm.Evə gəldim və düşünməyə başladım... Biz
necə bir cəmiyyətdə yaşayırmışıq? Mən bu vaxtadək bunları
niyə görməmişəm ? dedim özümə. Cavab yox idi... Çox vaxt bu
sual soruşulanda cavab olaraq zəmanəni günahlandırılar, ama əsl
günahkarlar bizlər deyilmiyik? Dəyişməyi biz istəmədikmi?
Müasirliyi geyimdə, saç düzümündə, dəbdə axtarmadıqmı?
Bülent Akyüreyin dediyi kimi, biz öz nəfsimizin qurbanların
çevrilmişik. Bəs biz bunlari necə düzəldə bilərik. Necə
qarşısını ala bilərik? Ən düzgün cavabı isə elə onun özü
verim “Marş
okununca nefes almadan, kıpırdamadan kılıç gibi duran insanlar
kadar, Kâbe denince dizleri titreyen adamlar olabildiğimiz gün
ümit var demektir, aksi halde Allah’ın rahmetine sığınıp
bekleyeceğiz ama işimiz çok zor o zaman…”
Gülnar
Şəfiyeva
ADPU-nun
tələbəsi
***
Tədbirlə bağlı, Gülnarın yazdığı yazı 28.04.2013-də Türküstan qəzetində də çap olundu. Elektron variantını oxumaq üçün daxil olun:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder